10.000 woorden

Het laatste blok van vandaag en daarmee bereik ik ook de 10K. Veel meer dan dat ik verwacht had te bereiken vandaag en een zeer mooie score. Schrijven komt bij mij met een prijs, mijn pols zegt dat dit het matje is, maar het blijft toch heerlijk om te doen. En de inspiratie blijft maar komen. Zo veel verhalen zijn bij mij al bij 6000 woorden gesneuveld, verhalen waar ik hart en ziel in heb kunnen leggen (misschien, als dit verhaal klaar is, eind november, plaats ik het stuk van Noa wel. Ook onderdeel van De Groep, alleen veel eerder geboren. Er is in de groep trouwens tijd-asychroniteit. Alle verhalen spelen zich rond hetzelfde jaartal af, zelfs al gaat het om de (over)grootouders van een personage. Dat houdt het schrijven simpel). 

"Zo te horen kennen we allebei de theorie." hij is ook verbaasd om het feit dat ze de theorie herkent, het is dan wel de basis van crisisonderhandeling, maar zover hij weet staat nergens benoemd dat ze daar ook maar enige kennis van heeft. Ze voorkomt vaak wel gevaarlijke rellen, maar hij heeft altijd gedacht dat ze dat enkel deed met fysiek overwicht. Zowel zij als haar hond zijn immers zeer gevaarlijk. Ze knikt, dan gaat haar blik richting het café en hij volgt haar blik. Er stappen agenten in de enerlaatste politiewagen, de laatste auto, een zwarte, is de zijne. Hoewel hij niet zo gemakkelijk te herkennen is als een wagen, weet hij dat zij zich er van bewust is, dat kan moeilijk anders als hij hoort hoeveel ze meekrijgt. Hoewel het hem aan de ene kant vreselijk lokt, ongeveer je gehele omgeving constant in de gaten te kunnen houden is aan haar ook duidelijk te zien dat het een prijs heeft. Zoveel zien betekent ook zoveel filteren en zoveel moeten accepteren, je kan immers aan de meeste dingen niets doen, dat is nu al zo en dat wordt alleen maar erger lijkt hem als je meer gaat zien. Of, zoals zij dat zegt, in je zicht krijgt.
"Zo te zien ben ik de laatste." ze knikt opnieuw. Nu begint ze echt te ontspannen. Hoewel wespen misschien link zijn, zijn ze ook iets anders. Iets dat in haar familie Team genoemd wordt.  Haar familie is onderdeel van een groep. Grotendeels zijn dat familiebanden, bloed of adoptie, maar er zitten ook wel enkele ongerelateerde leden tussen. Daarnaast is de basis geen familie geweest, maar een vriendengroep. En dus wordt het geheel over het algemeen simpelweg De Groep genoemd. Officieel is de benaming AOT, Almanac of twelve. Maar die naam gebruiken is gevaarlijker, want niet alleen zij is vaak betrokken bij incidenten, vrijwel alle leden van de groep zijn dat en dat betekent dat er veel vijanden zijn gemaakt. Daarnaast zijn er ook veel vrienden gemaakt, maar je hoeft uiteindelijk maar één vijand tegen te komen die er een eind aan maakt. De splitsing Groep en Team is een splitsing die niet de twee volledig scheidt, de meeste groepsleden zijn ook teamleden. Maar niet allemaal, sommige groepsleden wilden niet langer actief zijn en dat mag, als het een mogelijkheid is (ongeluk aantrekken wordt niet door de groep gestuurd) dan is het geen enkel probleem. Je wordt er nu eenmaal in geboren en deze keuze is je geboorterecht. Je mag je alleen niet aan de duistere zijde gaan inlaten.
Teamleden daarentegen zijn best vaak geen groepsleden. Het zijn mensen, man en vrouw, die bewezen hebben dat ze top de absolute top behoren en volgens vergelijkbare principes werken als de AOT. Het grootste deel van de Wespen valt daaronder. De exacte richtlijnen buiten beschouwing latend, is het zo dat vrijwel alle Wespen zonder zich eerst te moeten bewijzen al als Team geaccepteerd (moeten) worden. Bij Seals, Airbornes, Green Barets, Commando's, Mariniers, etc. is het zo dat ze zich niet meer hoeven te bewijzen op het gebied van de absolute top, maar dat er welk nauwlettend op gelet moet worden of ze dezelfde principes  en Ethische waarden gebruiken als de AOT. Als dat het geval is worden zij ook als Team geaccepteerd. Dat betekent dat er intensief met ze wordt samengewerkt tijdens incidenten en als er eenmaal besloten is dat een bepaald teamlid de leiding neemt, die persoon vrijwel blindelings gehoorzaamd wordt, ook als het geen groepslid is. 'Befehl ist befehl' kan er gezegd worden, dat is de uiterste mogelijkheid tot verzet voordat er overgegaan wordt op subordinatie.
Zij heeft zelf die zin eenmaal ingezet toen haar teamleider, Goal, overigens ook groepslid en ondertussen geklommen is tot 2e rang voor groepsleider terwijl in principe rang naar geboortedatum gaat en Goal dan een dertigtal plaatsen lager zou moeten staan, haar de opdracht gaf om een demonstratie uit de hand te laten lopen door iedere 4e persoon die ze tegenkwam een aantal meters weg te gooien. Dat was overigens niet in de VS en al een flink aantal jaren terug, toen was ze pas 12. Uiteindelijk, hoe onorthodox de methode ook was, heeft Goals aanpak er wel voor gezorgd dat er 12 hooligans, eigenlijk zelfs terroristen, opgepakt konden worden en eindelijk berecht. Iets dat daarvoor al vele malen geprobeerd was en niet gelukt. Op dat moment zat Goal nog bij een wettelijke eenheid van niveau Wesp, ze is toen stevig berispt en na een volgend incident ontslagen. De wet zat haar in de weg en zij laat zich door niets tegenhouden om het beste plan uit te voeren, zeker niet door iets immaterieels als de wet.

"Laten we naar binnen gaan, anders sluit de houder de deuren al voor nieuwkomers." hij knikt ook, haar reactie was iets vertraagd en hij zag hoe ze, net als eerder, terug in de tijd leek te gaan. Maar Duke negeert het en zij is ontspannen gebleven. Samen lopen ze naar de deur.